با تو از خاطره ها سرشارم.جشن نوروز تو را کم دارم.

سال تحويل دلم مي گيرد با تو تا اخر خط بيدارم.
 

چند روز ديگه بهار مياد و همه‌چيز رو تازه مي‌كنه، سال رو، ماه رو،
روزها رو، هوا رو، طبيعت رو، ولي فقط يك چيز كهنه ميشه كه به
همه اون تاز‌گي مي‌ارزه، «دوستيمون»!

------------------

><(((>
><(((>
><(((>
من اولين کسي بودم که براي تو ماهي عيد فرستادم.
سال نو مبارک
------------------

من با تو نگویم که تو پروانه من باش
چون شمع بیا روشنی خانه من باش
در کلبه ی من رونق اگر نیست ، صفا هست
تو رونق این کلبه و کاشانه من باش
من یاد تو را سجده کنم، ای صنم ! اکنون
برخیز و بیا خود بت بتخانه من باش
دانی که شدم خانه خراب تو ،حبیبا!
اکنون دگر آبادی و ویرانه ی من باش
لطفی کن و در خلوت محزون من ای دوست
آرام و قرار دل دیوانه من باش
چون مست شوم ، بلبل من ،ساز هم آهنگ
با زیرو بم ناله ی مستانه من باش
من شانه زنم زلف ترا و تو بدان زلف
آرایش آغوش من و شانه ی من باش
ای دوست چه خوبست که روزی تو بگویی

دلم گرفته



دلم گرفته آسمون نمی تونم گریه کنم

شکنجه می شم از خودم نمی تونم شکوَ کنم

انگاری کوه قصه ها رو سینه من اومده

آخ داره باورم میشه خنده به ما نیومده

خنده به ما نیومده
 

دلم گرفته آسمون از خودتم خسته ترَم

تو رو زگار بی کسی یه عمره که در به درم

حتی صدای نفسم میگه که توی قفسم

من واسه آتش زدنت یه کوله بار شب بسم

دلم گرفته آسمون یه کم منو حوصله کن

منو که از این روزگار یه خورده کمتر گله کن

منو به بازی میگیرند عقربه های ساعتم

برگهَ  تقویم میکنه لحظه به لحظه لعنتم

آهای زمین یه لحظه تو نفس نزن

نه چرخ که آرو بگیره یه آدم شکسته تن

 یاد گرفتم که عشق یعنی فاصله و فاصله یعنی دو خط موازی که به هم نمیرسند،

یاد گرفتم در عشق هیچ کس به اندازه خودت وفادار نیست،

و یاد گرفتم که هر چه عاشق تری تنها تری.

اگر........ .......اگر سهم من ........ ......از اين همه ستاره ....... .......فقط سوسوي غريبي است

...... ........ غمي نيست. ........... همين انتظار رسيدن شب برايم كافيست...

زندگي اجبار است مرگ انتظار است عشق يكبار است جدايي دشوار است فكر تو تكرار است