روز اول گل سرخی برایم آوردی گفتی برای همیشه دوستتدارم

 روز دوم گل زردی بــــــــــرایم اوردی گفتی دوستت ندارم

 روز سوم گل سفیــــــــــــــــــــــدی برایم اوردی

 و سر قبرم گذاشتــــــــــــی و گفتی

 من را ببخش فقـــــــــــط

 یک شوخی بود.

                               نگات قشنگه وليكن يه كم عجيب و مبهمه

         من از كجا شروع كنم دوست دارم يه عالمه

من و گذاشتي و بازم يه بار ديگه رفتي سفر

           نمي دونم شايد سفر براي دردات مرهمه

تا وقتي اينجا بموني يه حالت عجيبيه

      من چه جوري واست بگم بارون قشنگ ونم نمه

هواي رفتن كه كني واسه تو فرقي نداره

          اما به جون اون چشات مرگ گلاي مريمه

آخرشم دق مي كنم تا من و دوست داشته باشي

  مردن كه از عاشقيه يک دفعه نيست كه كم كمه

    من نمي دونم تو چرا اينجور نگاهم مي كني

    زير نگاه نافذت نگاه عاشقم خمه

  مي پرسم از چشماي تو ممكنه اينجا بموني ؟

     مي خندي و جواب مي دي رفتن من مسلمه

برو به خاطر خودت اما به من قول بده

   هرجاي دنيا كه بري ديگه نشو مال همه

رسمه كه لحظه ي سفر يادگاري به هم مي دن

  قشنگ ترين هديه ي تو تو قلب من يه مشت غمه

       شايد اين و بهم دادي كه هميشه با من باشه

  حق با تو،تو راست مي گي غمت هميشه پيشمه

 ديدي گلا شب كه ميشه اشكاشونو رو پاک مي كنن

    يادت باشه چشم منم هميشه غرق شبنمه

  تو مي ري و اسم من واز رودلت خط مي زني

     اسم قشنگ تو ولي هميشه هرجا يادمه

   چشماي روشنت يه كم كاش هواي من رو داشت

         تنها توقعم فقط يه بار جواب نامه

نگات قشنگه وليكن يه كم عجيب و مبهمه

         من از كجا شروع كنم دوست دارم يه عالمه

من و گذاشتي و بازم يه بار ديگه رفتي سفر

           نمي دونم شايد سفر براي دردات مرهمه

تا وقتي اينجا بموني يه حالت عجيبيه

      من چه جوري واست بگم بارون قشنگ ونم نمه

هواي رفتن كه كني واسه تو فرقي نداره

          اما به جون اون چشات مرگ گلاي مريمه

آخرشم دق مي كنم تا من و دوست داشته باشي

  مردن كه از عاشقيه يک دفعه نيست كه كم كمه

    من نمي دونم تو چرا اينجور نگاهم مي كني

    زير نگاه نافذت نگاه عاشقم خمه

  مي پرسم از چشماي تو ممكنه اينجا بموني ؟

     مي خندي و جواب مي دي رفتن من مسلمه

برو به خاطر خودت اما به من قول بده

   هرجاي دنيا كه بري ديگه نشو مال همه

رسمه كه لحظه ي سفر يادگاري به هم مي دن

  قشنگ ترين هديه ي تو تو قلب من يه مشت غمه

       شايد اين و بهم دادي كه هميشه با من باشه

  حق با تو،تو راست مي گي غمت هميشه پيشمه

 ديدي گلا شب كه ميشه اشكاشونو رو پاک مي كنن

    يادت باشه چشم منم هميشه غرق شبنمه

  تو مي ري و اسم من واز رودلت خط مي زني

     اسم قشنگ تو ولي هميشه هرجا يادمه

   چشماي روشنت يه كم كاش هواي من رو داشت

         تنها توقعم فقط يه بار جواب نامه

نهايت هر چيزي همين 10 تا بود

از بابا بستني که مي خوا ستم10 مي خواستم

مامانو 10 تا دوست داشتم

خلا صه ته دنيا همين 10 تا بود

و اين 10 تا خيلي قشنگ بود

حالا نمي دونم که دنيا چقدره نهايت دوست داشتن

چندتاست ده

تا بستني هم کفافمو نمي ده

خيلي هم طمعه کار شده ام

اما مي خوام بگم دوستت دارم

مي دوني چقدر؟

به اندازه همون ده تاي بچگي

اي كساني‌كه مأمور دفن من هستيد...هرگاه كه من مُردم مرا در تابوت سياهي بگذاريد تا همگان

بدانند كه جز سياهي در دنيا، چيزي نديده‌ام.

 چشمانم، چشمانم‌را باز بگذاريد تا بداند كه هنوز چشم انتظارم. دهانم، دهانم‌را باز بگذاريد تا باور

كند كه هنوز، ناگفتني‌ها دارم. دستانم، دستانم‌را باز بگذاريد تا ببينند كه چيزي باخود نخواهم برد.

 در تابوت را باز بگذاريد تا شايد كه بيايد آن‌گاه، صليبي از يخ بر سر مزارم بگذاريد تا با اولين

طلوع خورشيد، آب گشته، بر خاکم بگريد شما نگرييد

ديگران نگريند هيچ‌كس نماند

همه برويد تنها بودم مي‌خواهم تنها بمانم  

چی بگم از كجا بگم دردمو با كیا بگم بهتره كه دم نزنم حرفی از عشقم نزنم از عشقی كه گم شد ورفت عاشق مردم شدو رفت عشقی كه بی فروغ نبود برای من دروغ نبود بغض نشسته تو گلوم وقتی نشستی روبه روم من از خودم چرا بگم باید از اون چشا بگم خیره تو چشم مست تو دست میدم به دست تو دل از زمونه میكنم حرف دلم رو میزنم چه حالتی داره چشات نرگس بیماره چشات چشم تو خوابم میكنه مست و خرابم میكنه وقتی نشستی رو به من ازعاشقی بگو به من بزار چشات دل ببره اینجوری باشه بهتره چشات اگه پس نزنن چشای سرسپردمو میشه فراموش كنم خاطره های مردمو

غمم را بلبلی که اواره شد از لانه میداند

نگویــــــــــــــــــــــــم چون زغیرت غیر میسوزد به حال من

ننالـــــــــــــــــــــــــــــــــم چون ز غم یارم مرا بیگانه میداند

بامیـــــدی نشستم شکوه خود را بدل گفتم

همی خندد به من این هم مرا دیوانه میداند

به جـــــــــــــــــان او که دردش را هم از جان دوست تر دارم

ولـــــــــــــــــــــــــــــی میمیرم از این غم که داند یا نمیداند ؟

نمیداند کسی که اندر سر زلفش چه خون ها شد

ولیکــــــــــــن مو به مو این داستان را شانه میداند.